Sagittaria latifolia

Οικογένεια: Alismataceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος με ευρεία εξάπλωση στην Βόρεια και Κεντρική Αμερική, όπου φύεται σε βάλτους, έλη και υγρές παρόχθιες και παραλίμνιες τοποθεσίες της εύκρατης και της υποτροπικής ζώνης. Αποκτά αρκετά ποικιλόμορφη, σχετικά ζωηρή, πλούσια ανάπτυξη ύψους 30 έως 120 cm και πλάτους 45 έως 60 cm. Το επίγειο τμήμα του φυτού εκφύεται από κονδυλώδες ρίζωμα και αποτελείται από πολυάριθμα μεγάλα βελοειδή φύλλα ζωηρού πράσινου χρώματος που φέρουν ευδιάκριτες, ανάγλυφες νευρώσεις και αναρτώνται ως χαλαροί ρόδακες σε σαρκώδεις, όρθιους μίσχους, ενώ τα βυθισμένα φύλλα είναι συνήθως γραμμικά-επιμήκη ωοειδή. Από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο, τα όμορφα, τριπέταλα άνθη λευκού χρώματος εμφανίζονται σε ομάδες των 3 επάκρια σε ισχυρούς μίσχους, το ύψος των οποίων ξεπερνάει το 1 m, και φέρουν κίτρινους στήμονες ή πράσινους ύπερους στο κέντρο τους.

Καλλιέργεια

Αποτελεί ένα φυτό με σχετικά γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, ιδιαίτερα εύρωστο, ευπροσάρμοστο και εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά προσήλιες θέσεις φύτευσης, ενώ απαιτεί τη μόνιμη παρουσία στάσιμου, γλυκού νερού ώστε να αναπτυχθεί, φυτευόμενο σε βάθος 15 έως 30 cm κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το φυτό νεκρώνει όλα τα υπέργεια τμήματά του με την πτώση της θερμοκρασίας τη χειμερινή περίοδο, κατά την οποία αντέχει σε θερμοκρασίες έως και - 25 °C, ενώ ξαναβλαστάνει στις αρχές της άνοιξης. Πρόκειται για φυτό ιδιαίτερα ανθεκτικό σε ασθένειες και εχθρούς, ενώ έχει μικρές έως μηδαμινές ανάγκες περιποίησης και συντήρησης εφόσον εγκατασταθεί σωστά σε θέση με ευνοϊκές συνθήκες. Συνίσταται να αφαιρούνται τα μαραμένα άνθη ώστε να αποφευχθεί τυχόν ανεπιθύμητη αυτοσπορά αυτού του πιθανώς επεκτατικού είδους. Αναπαράγεται κυρίως με διαίρεση του ριζώματος και σπόρους.

Χρήσεις

Αυτό το ιδιαίτερα όμορφο υδροχαρές φυτό αξίζει να διαδοθεί περισσότερο στη χώρα μας, ξεχωρίζοντας κυρίως για τα ασυνήθιστα, αρκετά μεγάλα βελοειδή φύλλα του αλλά και τα όμορφα λευκά άνθη του. Αποτελεί εξαιρετική επιλογή για κάθε παρόχθια και παραλίμνια φύτευση, όπου αναδεικνύεται καλύτερα σε μικρές ή μεγάλες ομάδες κοντά στις όχθες λιμνών και τάφρων, ως γραμμικό στοιχείο ενδιαφέροντος σε υδάτινους κήπους ή ως μέρος μεικτών φυτεύσεων υδροχαρών ειδών που περιλαμβάνουν είδη όπως ίριδες, αλοκάσιες και άλλα φυτά παρόμοιων καλλιεργητικών απαιτήσεων. Ελκυστικό σε έντομα-επικονιαστές όπως μέλισσες, σκαθάρια και μύγες. Οι εδώδιμοι κόνδυλοι καταναλώνονται παραδοσιακά από τις ιθαγενείς φυλές της Βόρειας Αμερικής, καθώς και από πλήθος υδρόβιων πτηνών, καθιστώντας το φυτό ιδιαίτερα χρήσιμο για αποκαταστάσεις υγροβιοτόπων στις περιοχές φυσικής εξάπλωσής του.