Euphorbia amygdaloides 'Purpurea'

Οικογένεια: Euphorbiaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ποικιλία ενός πολυετούς, φρυγανώδες-υποθαμνώδες είδους ευφόρβιας με ευρεία εξάπλωση στην Ευρώπη και τη δυτική Ασία, όπου φύεται σε ένα μεγάλο εύρος ενδιαιτημάτων όπως ξέφωτα δασών και πετρώδεις λειμώνες. Αναπτύσσεται με τη μορφή συμπαγών, θολωτών συστάδων ύψους 30 έως 60 cm και πλάτους 60 cm, οι οποίες αποτελούνται από βραχεία, μερικώς ξυλοποιημένα στελέχη στα οποία εκφύεται σπειροειδώς το ιδιαίτερα πυκνό φύλλωμα. Αυτό αποτελείται από μικρά, στενά σπατουλοειδή έως αντωοειδή φύλλα με σκούρο καφεπράσινο έως έντονο βυσσινί χρώμα, αποκτώντας την εμφάνιση όρθιων ροδάκων. Η θεαματική, εξαιρετικά πλούσια ανθοφορία πραγματοποιείται από το Μάρτιο έως τον Απρίλιο, με τις μαζικά εκφυόμενες επάκριες, ψηλές ταξιανθίες (κυάθια) να έχουν φωτεινό λεμονοπράσινο χρώμα και να φέρονται σε στελέχη έντονου πορφυρού χρώματος.

Καλλιέργεια

Είναι ένα φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό, ευπροσάρμοστο και εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά τις προσήλιες και τις ημισκιερές θέσεις, ενώ δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αρκεί να υπάρχει καλή στράγγιση. Είναι πολύ ανθεκτική στην ξηρασία, και μπορεί να αντέξει σε ασβεστώδη εδάφη. Ανθεκτική σε θερμοκρασίες έως και - 20 °C, καθώς και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, ειδικά σε ξηρές συνθήκες. Υπερβολική άρδευση θα πρέπει να αποφεύγεται μετά την επιτυχή εγκατάστασή της, ειδικά σε ψυχρές συνθήκες. Η αφαίρεση των απανθισμένων ταξιανθιών βοηθάει στη διατήρηση της ευρωστίας του φυτού και συνδέεται με την αυξημένη έκπτυξη νέων οφθαλμών στη βάση του. Αναπαράγεται με σπόρο και μοσχεύματα, συχνά αυτοσπειρόμενη σε ευνοϊκές θέσεις.

Χρήσεις

Αδιαμφισβήτητα η πιο εντυπωσιακή ποικιλία του είδους, ξεχωρίζει από τη τυπική μορφή για τα θεσπέσια, ασυνήθιστα σκουρόχρωμα φύλλα και τα έντονα ερυθρά ανθοφόρα στελέχη, τα οποία έρχονται σε χρωματική αντίθεση με τις φωτεινές λεμονοπράσινες ταξιανθίες. Ιδιαίτερα κατάλληλη για χαμηλές μεικτές μπορντούρες και παρτέρια, για φυσικές φυτεύσεις σε ελεύθερες ομάδες πέριξ δένδρων, ενώ είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τη δημιουργία λειμώνιων φυτεύσεων με άλλα πολυετή και μονοετή είδη, καθώς και ως ασυνήθιστο γλαστρόφυτο.  Πρόκειται για είδος εξαιρετικά ελκυστικό σε έντομα-επικονιαστές όπως μέλισσες και πεταλούδες. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γένους, πρόκειται για ένα τοξικό φυτό, του οποίου όλα τα επίγεια μέρη παράγουν έναν έντονα ερεθιστικό γαλακτώδη οπό που μπορεί να προκαλέσει κνησμό και εγκαύματα κατά την επαφή του με το ανθρώπινο δέρμα και τους βλεννογόνους.