Lycoris aurea

Οικογένεια: Amaryllidaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος που προέρχεται από την ανατολική και τη νοτιανατολική Ασία, όπου φύεται κυρίως σε ανοικτές, ξηρές τοποθεσίες. Αποτελεί ένα γεωφυτικό είδος χειμερινής ανάπτυξης, το οποίο διαθερίζει με τη μορφή βολβού. Το πλούσιο φύλλωμά του, το οποίο εμφανίζεται μετά την ολοκλήρωση της άνθισης, αποτελείται από πολυάριθμα φύλλα που έχουν επίμηκες λογχοειδές σχήμα, σκούρο γλαυκοπράσινο χρώμα και φέρονται σε αψιδωτούς θυσάνους ύψους 20 έως 30 cm και μήκους 60 έως 70 cm. Τα εξαιρετικά μεγάλα (10 cm), αστεροειδή-χοανοειδή άνθη αποτελούνται από 6 πέταλα με πλούσιο χρυσοκίτρινο χρώμα και κυματιστά περιθώρια, καθώς και 6 εξαιρετικά επιμήκεις, κυρτούς στήμονες. Εμφανίζονται πριν την έκπτυξη του φυλλώματος, μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου, φερόμενα σε κυκλικές ομάδες των 6 έως 8 ανθέων αναρτημένων στη κορυφή ψηλών, ισχυρών στελεχών πράσινου χρώματος και ύψους έως 60 cm που εκφύονται από τη βάση του φυτού. 

Καλλιέργεια

Είναι φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό, ευπροσάρμοστο κι ανθεκτικό σε μεγάλο εύρος συνθηκών. Αναπτύσσεται εξαιρετικά σε προσήλιες, φωτεινές θέσεις, ακόμα και στα θερμότερα και ξηρότερα κλίματα. Προτιμά τα ελαφριά, πλούσια, εξαιρετικά στραγγερά αμμώδη έως αμμοπηλώδη εδάφη, όπου ο καλός αερισμός του ριζώματος είναι θεμελιώδης για την επιτυχή εγκατάσταση του φυτού. Αντέχει σε ελάχιστες θερμοκρασίες μέχρι - 15 °C τουλάχιστον, χάνοντας μόνο μικρό μέρος του φυλλώματός του, αρκεί να εξασφαλίζεται η παραμονή του ριζώματος σε στραγγερό, μη κατακλυζόμενο από νερό έδαφος. Πρόκειται για φυτό εξαιρετικά προσαρμοσμένο στην παροδική ξηρασία, ενώ είναι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, ιδιαίτερα όταν προστατεύεται από τον έντονο μεσημεριανό ήλιο. Σχετικά ανθεκτικό στην έντονη, παρατεταμένη υγρασία, η οποία όμως συνδέεται με μείωση της ανθοφορίας του φυτού. Φυτό με σχεδόν μηδαμινές καλλιεργητικές απαιτήσεις μετά την εγκατάστασή του, το οποίο μάλιστα σχηματίζει αργά αυξανόμενες συστάδες. Συνίσταται να χορηγείται λίπασμα χαμηλό σε άζωτο στα τέλη του χειμώνα και αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρωστη ανάπτυξη των φυτών. Πολλαπλασιάζεται με διαχωρισμό των βολβιδίων που δημιουργούνται γύρω από το μητρικό φυτό, καθώς και από φρέσκους σπόρους, οι οποίοι θα πρέπει να σπαρθούν το χειμώνα.

Χρήσεις

Ένα εξαιρετικά εντυπωσιακό, ασυνήθιστο είδος με εξωτική εμφάνιση, το οποίο ξεχωρίζει κυρίως για τα ασύλληπτα θεαματικά, χρυσοκίτρινα άνθη του, τα οποία αποτελούν ένα στοιχείο έκπληξης και έντονου ενδιαφέροντος στον φθινοπωρινό μεσογειακό κήπο. Συνίσταται ιδιαίτερα για τη φύτευσή του σε παρτέρια και άλλες ομαδικές φυτεύσεις, για την συμμετοχή του σε χαμηλές μπορντούρες πολυετών, καθώς και για τον εμπλουτισμό χαλικόκηπων και άλλων ξηρικών φυτεύσεων με Μεσογειακό και εξωτικό χαρακτήρα. Εξαιρετική επιλογή και ως γλαστρόφυτο σε φωτεινά μπαλκόνια και βεράντες, ενώ τα άνθη μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ανθοδετική με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τονίζεται πως όλα τα μέρη του φυτού είναι ιδιαίτερα τοξικά για τον άνθρωπο λόγω των αλκαλοειδών που περιέχουν. Παρόλ' αυτά, αναφέρονται χρήσεις του ως φαρμακευτικό και λαχανευόμενο φυτό στις περιοχές όπου αυτοφυεί.