Iris 'Dusky Challenger'

Οικογένεια: Iridaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για μία υβριδογενή ποικιλία ίριδας, η οποία ανήκει στην κατηγορία των πογωνοφόρων μεγάλου μεγέθους (tall bearded), έχοντας προκύψει από διασταυρώσεις της Iris germanica και των υβριδίων της με άλλα συγγενικά είδη. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γένους της, αποτελεί γεωφυτικό είδος, το οποίο διαχειμάζει με τη μορφή ριζώματος. Τα φύλλα της είναι επίπεδα, κυρτά έως δρεπανόσχημα, έχουν έντονο γλαυκοπράσινο χρώμα και σχηματίζουν συστάδες ύψους 90 έως 100 cm και πλάτους 70 έως 80 cm. Τα εξαιρετικά εντυπωσιακά άνθη της εμφανίζονται μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου, συχνά και τον Οκτώβρη, φερόμενα σε συμπαγή, διακλαδισμένα στελέχη ύψους 90 έως 100 cm που εκφύονται από τη βάση του φυτού. Αυτά αποτελούνται από άνω και κάτω πέταλα με κυματιστά περιθώρια και ομοιόμορφο, εξαιρετικά πλούσιο σκούρο μπλε-μωβ χρώμα, ενώ τα τελευταία φέρουν πολυάριθμους στήμονες του ίδιου χρώματος στη βάση τους. Κάθε στέλεχος φέρει από 8 έως 13 άνθη, 3 έως 5 επάκρια και 5 έως 8 πλαγίως.

Καλλιέργεια

Είναι φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό κι ανθεκτικό. Αναπτύσσεται καλύτερα σε προσήλιες, φωτεινές θέσεις, με την ένταση της ανθοφορίας να μειώνεται σε σκιερότερες συνθήκες, όμως σε θερμά κλίματα αποδίδει καλά και σε συνθήκες ελαφράς σκίασης. Προτιμά τα ελαφριά, πλούσια, εξαιρετικά στραγγερά αμμώδη έως αμμοπηλώδη εδάφη, όμως προσαρμόζεται και σε άλλους τύπους εδαφών, αρκεί να εξασφαλίζεται ο καλός αερισμός του ριζώματος. Αντέχει σε ελάχιστες θερμοκρασίες μέχρι - 40 °C τουλάχιστον, αρκεί να εξασφαλίζεται η παραμονή του ριζώματος σε στραγγερό, μη κατακλυζόμενο από νερό έδαφος. Πρόκειται για φυτό προσαρμοσμένο στην παροδική ξηρασία, εις βάρος ωστόσο της ευρωστίας του φυτού, ενώ ιδιαίτερα φτωχά σε θρεπτικά εδάφη θα πρέπει να αποφεύγονται. Απεχθάνεται την έντονη, παρατεταμένη υγρασία, η οποία συνδέεται με την σήψη του ριζώματος και την εξασθένιση του φυτού. Φυτό με ελάχιστες καλλιεργητικές απαιτήσεις μετά την εγκατάστασή του, το οποίο μάλιστα σχηματίζει αργά αυξανόμενες συστάδες. Το χειμώνα θα πρέπει να αφαιρούνται τα νεκρά φύλλα, ιδιαίτερα σε περιοχές με ψυχρές και υγρές συνθήκες. Συνίσταται να χορηγείται λίπασμα χαμηλό σε άζωτο στα τέλη του χειμώνα και αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρωστη ανάπτυξη των φυτών. Πολλαπλασιάζεται με διαίρεση του ριζώματος κάθε 3 έως 4 χρόνια, η οποία πραγματοποιείται στις αρχές του φθινοπώρου.

Χρήσεις

Αποτελεί μία από τις πιο δημοφιλείς, πολυβραβευμένες και πολυανθείς ποικιλίες της ομάδας της, ξεχωρίζοντας από κάθε άλλη μπλε ίριδα για το ασυναγώνιστα ομοιόμορφο και σκούρο μπλε χρώμα των πετάλων της, το οποίο είναι σχεδόν μαύρο πριν την πλήρη έκπτυξή τους. Συνίσταται ιδιαίτερα για τη φύτευσή της σε παρτέρια και άλλες ομαδικές φυτεύσεις, για την συμμετοχή της σε χαμηλές μπορντούρες πολυετών αλλά και την χρήση του σε βραχόκηπους και χαλικόκηπους. Εξαιρετική επιλογή και ως γλαστρόφυτο σε φωτεινά μπαλκόνια και βεράντες, ενώ είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για χρήση της στην ανθοδετική.  Αποτελεί φυτό ιδιαίτερα ελκυστικό για έντομα-επικονιαστές όπως μέλισσες και πεταλούδες.