Euphorbia rigida

Οικογένεια: Euphorbiaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, φρυγανώδες-υποθαμνώδες είδος ευφόρβιας με ευρεία εξάπλωση σε όλη τη Μεσογειακή λεκάνη, όπου φύεται σε πετρώδεις, απόκρημνες τοποθεσίες, συχνά κοντά στη θάλασσα. Αναπτύσσεται με τη μορφή σχετικά συμπαγών, ορθόκλαδων θόλων ύψους 40 έως 50 cm και πλάτους περίπου 60 cm, οι οποίες αποτελούνται από έντονα γραμμικά, μερικώς ξυλοποιημένα στελέχη στα οποία εκφύεται σπειροειδώς το πυκνό φύλλωμα. Αυτό αποτελείται από σχετικά μικρά, σαρκώδη, λογχοειδή φύλλα με έντονο μπλε-γκρι χρώμα και σκληρή, άκαμπτη υφή. Η θεαματική, πλούσια ανθοφορία πραγματοποιείται από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο, με τις μαζικά εκφυόμενες επάκριες, συμπαγείς ταξιανθίες (κυάθια) να έχουν φωτεινό χρυσοκίτρινο χρώμα, το οποίο στη συνέχεια αποκτάει ροζ κι αργότερα κόκκινες αποχρώσεις κατά την ωρίμανση των καρπών το καλοκαίρι.

Καλλιέργεια

Είναι ένα φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό, ευπροσάρμοστο και εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά τις προσήλιες και τις ελαφρά σκιαζόμενες θέσεις, ενώ δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά του εδάφους, αρκεί να υπάρχει καλή στράγγιση. Είναι πολύ ανθεκτική στην ξηρασία, και μπορεί να αντέξει σε ασβεστώδη και αλατούχα εδάφη. Ανθεκτική σε θερμοκρασίες έως και - 15 °C, καθώς και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, ειδικά σε ξηρές συνθήκες. Υπερβολική άρδευση θα πρέπει να αποφεύγεται μετά την επιτυχή εγκατάστασή της, ειδικά σε ψυχρές συνθήκες. Η αφαίρεση των απανθισμένων ταξιανθιών τα πρώτα χρόνια μετά την εγκατάσταση του φυτού βοηθάει στη διατήρηση της ευρωστίας του και συνδέεται με την αυξημένη έκπτυξη νέων οφθαλμών στη βάση του. Αναπαράγεται με σπόρο και μοσχεύματα, συχνά αυτοσπειρόμενη σε ευνοϊκές θέσεις.

Χρήσεις

Αυτή η εντυπωσιακή αυτοφυής ευφόρβια ξεχωρίζει τόσο για το ιδιαίτερα σκληρό και γλαυκό φύλλωμά της όσο και για τις ιδιαίτερα διακοσμητικές, ανθεκτικές ταξικαρπίες της.  Ιδιαίτερα κατάλληλη για χαμηλές μεικτές μπορντούρες, φυσικές παράκτιες φυτεύσεις, βραχόκηπους, χαλικόκηπους και φυτοδώματα, αλλά και ως ασυνήθιστο γλαστρόφυτο. Πολύ ελκυστική σε έντομα-επικονιαστές όπως μέλισσες και πεταλούδες. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γένους, πρόκειται για ένα τοξικό φυτό, του οποίου όλα τα επίγεια μέρη παράγουν έναν έντονα ερεθιστικό γαλακτώδη οπό που μπορεί να προκαλέσει κνησμό και εγκαύματα κατά την επαφή του με το ανθρώπινο δέρμα και τους βλεννογόνους.