Coronilla juncea

Οικογένεια: Fabaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, θαμνώδες είδος που προέρχεται από τη δυτική και τη κεντρική Μεσογειακή λεκάνη, όπου συναντάται κυρίως σε ξηρούς, πετρώδεις θαμνότοπους και φρυγανότοπους. Αποκτά αρκετά ζωηρή, πολύκλαδη, σφαιρική ανάπτυξη, φτάνοντας σε ύψος 2 m και πλάτος 1,5 έως 2,5 m. To αραιό φύλλωμα αποτελείται από μικρά σύνθετα φύλλα που με τη σειρά τους αποτελούνται από 2-3 επιμήκη ωοειδή φυλλάρια φωτεινού γκριζοπράσινου χρώματος. Οι βλαστοί είναι ισχυροί, όρθιοι και έχουν ανοιχτό γκριζοπράσινο χρώμα, το οποίο γίνεται ανοικτότερο το καλοκαίρι, όταν το φυτό ρίχνει όλα τα φύλλα του. Από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο εμφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς οι εντυπωσιακές σφαιρικές ταξιανθίες, εκφυόμενες επάκρια των βλαστών και αποτελούμενες από αναρίθμητα μικρά, εξαιρετικά αρωματικά άνθη με φωτεινό χρυσοκίτρινο χρώμα, τα οποία φέρονται σε ιδιαίτερα επιμήκεις μίσχους.

Καλλιέργεια

Αποτελεί ένα είδος με σχετικά μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης, πολύ ανθεκτικό και εύκολο στην καλλιέργειά του σε μεγάλο εύρος συνθηκών. Απαιτεί προσήλιες θέσεις, ενώ προσαρμόζεται σε κάθε τύπο εδάφους, αρκεί αυτό να είναι στραγγερό. Ανθεκτικό μέχρι τους - 12 οC τουλάχιστον, καθώς και σε φτωχά, πετρώδη ή/και ασβεστώδη εδάφη. Κατά τον πρώτο χρόνο εγκατάστασης, απαιτεί μικρή ποσότητα νερού το καλοκαίρι, ενώ τα επόμενα χρόνια δεν χρειάζεται επιπλέον άρδευση παρά σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Σε ιδιαίτερα ξηρές συνθήκες, τα φυτά χάνουν όλο το φύλλωμά τους έως το τέλος του καλοκαιριού. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο και με μοσχεύματα την άνοιξη, με το είδος αυτό συχνά να αυτοσπείρεται όταν οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές.

Χρήσεις

Ένα πραγματικά εξαιρετικής καλλωπιστικής αξίας θαμνώδες είδος, που ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη, γυμνόκλαδη εμφάνισή του το καλοκαίρι αλλά και τα άφθονα χρυσοκίτρινα άνθη του. Λόγω των χαρακτηριστικών αυτών, προτείνεται ιδίως για τη χρήση του σε μεικτές μπορντούρες πολυετών ποωδών και θαμνωδών ειδών, σε χαλικόκηπους αλλά και σε φυτοδώματα. Κατάλληλο και για δύσκολες θέσεις κάτω από την σκιά δέντρων όπως πεύκα, αλλά και για την αποκατάσταση υποβαθμισμένων τοπίων με απαγορευτικά χαρακτηριστικά εδάφους (π.χ. λατομεία). Ιδιαίτερα ελκυστικό σε έντομα-επικονιαστές όπως μέλισσες και πεταλούδες.