Artemisia schmidtiana

Οικογένεια: Asteraceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος το οποίο προέρχεται από τη βόρεια Άπω Ανατολή (Ρωσία, Ιαπωνία), όπου φύεται σε σχετικά ξηρές, πετρώδεις τοποθεσίες. Όπως και τα υπόλοιπα είδη του γένους, σχηματίζει πυκνές, συμπαγείς συστάδες θολωτού σχήματος, που φθάνουν σε ύψος 20 έως 30 cm και πλάτος 25 έως 40 cm. Το έντονα αρωματικό φύλλωμα αποτελείται από σχετικά μικρά, έντονα πτεροειδή φύλλα τα οποία έχουν ασημόγκριζο χρώμα και μεταξένια υφή, ενώ φέρονται σε συμπαγείς βλαστούς, ξυλώδεις στη βάση τους. Από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο εμφανίζονται βραχείς ταξιανθίες που φέρουν πολυάριθμα μικρά άνθη λευκού-κρεμ χρώματος, τα οποία έχουν μικρό καλλωπιστικό ενδιαφέρον.

Καλλιέργεια

Πρόκειται για φυτό αργής ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό κι ανθεκτικό. Ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις και σε πολύ καλά στραγγιζόμενα, ξηρά εδάφη. Αντέχει σε ελάχιστες θερμοκρασίες μέχρι - 40 °C, χάνοντας ωστόσο μεγάλο μέρος του φυλλώματος, ενώ σε περιοχές με ήπιους χειμώνες είναι πλήρως αειθαλές. Όπως και οι περισσότερες αρτεμισίες, είναι φυτό ανθεκτικό στην παρατεταμένη ξηρασία και στα φτωχά, άγονα εδάφη, ενώ είναι πολύ ανθεκτικό και σε εκτεθειμένες, παράκτιες θέσεις ή/και εδάφη με προβλήματα αλατότητας. Συνίσταται να αφαιρούνται τα άνθη μετά το πέρας της ανθοφορίας, ώστε να διατηρείται η ευρωστία του φυτού. Από τα λιγότερο επεκτατικά είδη του γένους της, δημιουργεί πολύ αργά αυξανόμενες συστάδες σφαιρικού έως θολωτού σχήματος. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο, μοσχεύματα και διαίρεση των ενήλικων φυτών, η οποία συνίσταται να πραγματοποιείται κάθε 2 έως 3 χρόνια προκειμένου να εξασφαλιστεί η ευρωστία των φυτών. 

Χρήσεις

Ένα από τα πιο δημοφιλή στην κηποτεχνία είδη του γένους του, το εξαιρετικά κομψό φυτό αυτό ξεχωρίζει για την ιδιαίτερα γεωμετρική, συμπαγή του ανάπτυξη και το μεταξένιο, ασημοπράσινο φύλλωμά του. Φυτό εξαιρετικά κατάλληλο για τη συμμετοχή του σε μεικτές μπορντούρες θαμνωδών και πολυετών ποωδών, για τη χρήση του ως σημείο ενδιαφέροντος σε παρτέρια, για τη φύτευσή του πέριξ μονοπατιών, σε βραχόκηπους και χαλικόκηπους, καθώς και για την ομαδική του φύτευση σε σειρές ή μεγάλες ομάδες σε μεσογειακούς και ξηροφυτικούς κήπους και πάρκα. Προτείνεται ιδιαίτερα για τις ψυχρότερες περιοχές της χώρας, όπου διαχειρίζεται τις χαμηλές χειμερινές θερμοκρασίες καλύτερα από τα περισσότερα άλλα είδη του γένους.