Acorus calamus

Οικογένεια: Acoraceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος με ευρεία εξάπλωση στην Ασία, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, όπου φύεται σε υγρές παρόχθιες και παραλίμνιες τοποθεσίες της εύκρατης ζώνης. Αποκτά στιβαρή, όρθια ανάπτυξη, ύψους 1,5 έως 2 m και πλάτους 1 m,  με το φυτό να αποτελείται από συστάδες έντονα επιμηκών λογχοειδών φύλλων φωτεινού πράσινου χρώματος που φέρονται σε πυκνούς, όρθιους θυσάνους, οι οποίοι εκφύονται από το έρπον, έντονα διακλαδιζόμενο ρίζωμα. Από το Μάιο έως τον Ιούλιο, τα πολυάριθμα, μικροσκοπικά, ελαφρώς αρωματικά άνθη εμφανίζονται σε ροπαλοειδείς, επιμήκεις ταξιανθίες κιτρινοπράσινου χρώματος, οι οποίες ωστόσο δεν έχουν ιδιαίτερο καλλωπιστικό ενδιαφέρον, με τις κιτρινοπράσινες ταξικαρπίες να ωριμάζουν έως τα τέλη Αυγούστου.

Καλλιέργεια

Αποτελεί ένα φυτό με σχετικά γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης, ιδιαίτερα εύρωστο, ευπροσάρμοστο και εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά προσήλιες ή ημισκιερές θέσεις φύτευσης, ενώ απαιτεί μόνιμα υγρές συνθήκες ανεξαρτήτως του τύπου εδάφους. Σε θερμοκρασίες κάτω των 4 °C τα επίγεια μέρη του φυτού νεκρώνονται, ωστόσο το ρίζωμα μπορεί να επιβιώσει σε θερμοκρασίες μικρότερες των - 25 °C. Το χειμώνα, όλα τα νεκρά φύλλα και βλαστοί θα πρέπει να απομακρύνονται. Το είδος αυτό ανθίζει μόνο όταν βρίσκεται φυτεμένο σε ρηχές θέσεις εντός υδάτινων σωμάτων, ενώ οι καρποί εμφανίζονται εξαιρετικά σπάνια. Σε ιδανικές συνθήκες, σταδιακά σχηματίζει πυκνές, εκτεταμένες συστάδες με τη βοήθεια του ριζώματός του. Αναπαράγεται κυρίως με διαίρεση του ριζώματος.

Χρήσεις

Αυτό το όμορφο υδροχαρές είδος είναι ένα ιδιαίτερα σκληρό και ευέλικτο φυτό, το οποίο ξεχωρίζει για το πλούσιο φύλλωμά του και την πυκνή, θυσανώδη ανάπτυξή του. Αποτελεί εξαιρετική επιλογή για κάθε παρόχθια και παραλίμνια φύτευση, όπου αναδεικνύεται καλύτερα σε μεγάλες ομάδες ή ως μέρος μεικτών φυτεύσεων υδροχαρών ειδών που περιλαμβάνουν είδη όπως ίριδες, αλοκάσιες και άλλα. Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, αναφέρονται ποίκιλες χρήσεις του ως φαρμακευτικό, αρωματικό και αρτυματικό φυτό, ωστόσο η κατανάλωσή του θα πρέπει να αποφεύγεται λόγω της πιθανής παρουσίας τοξικών ενώσεων (β-ασαρόνη).