Nerine sarniensis

Οικογένεια: Amaryllidaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος που προέρχεται από τη Νότια Αφρική, όπου φύεται κυρίως σε ανοικτές τοποθεσίες όπως πλαγιές και λειμώνες. Αποτελεί ένα γεωφυτικό είδος χειμερινής ανάπτυξης, το οποίο διαθερίζει με τη μορφή βολβού. Το φύλλωμά του, το οποίο εμφανίζεται μετά την ολοκλήρωση της άνθισης, αποτελείται από 6-8 μεσαίου μεγέθους φύλλα που έχουν γραμμικό-ταινιωτό σχήμα, πλούσιο πράσινο χρώμα και φέρονται σε ελαφρώς αψιδωτούς θυσάνους ύψους 10 έως 20 cm και μήκους 15 έως 25 cm. Τα σχετικά μεγάλα (6 έως 7 cm), αστεροειδή-χοανοειδή άνθη, τα οποία απαστράπτουν στο φως, αποτελούνται από 6 πέταλα με έντονο ροδοκόκκινο χρώμα και κυματιστά περιθώρια, καθώς και 6 εξαιρετικά επιμήκεις, κυρτούς στήμονες. Εμφανίζονται πριν την έκπτυξη του φυλλώματος, μεταξύ Αυγούστου και Σεπτεμβρίου, φερόμενα σε κυκλικές ομάδες των 7 έως 15 ανθέων αναρτημένων στη κορυφή ψηλών, ισχυρών στελεχών πράσινου έως καστανέρυθρου χρώματος και ύψους 45 έως 55 cm που εκφύονται από τη βάση του φυτού. 

Καλλιέργεια

Είναι φυτό σχετικά γρήγορης ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό, ευπροσάρμοστο κι ανθεκτικό σε μεγάλο εύρος συνθηκών. Αναπτύσσεται καλύτερα σε ημισκιερές θέσεις, όπως αυτές που συναντώνται κάτω από δένδρα, όμως προσαρμόζεται και σε φωτεινότερα σημεία, εις βάρος ωστόσο της άνθισης. Προτιμά τα ελαφριά, πλούσια, εξαιρετικά στραγγερά αμμώδη έως αμμοπηλώδη εδάφη, όπου ο καλός αερισμός του ριζώματος και η ύπαρξη ασυμπίεστου χώματος σε μεγάλο βάθος είναι θεμελιώδης για την επιτυχή εγκατάσταση του φυτού. Αντέχει σε ελάχιστες θερμοκρασίες μέχρι - 10 °C τουλάχιστον, χάνοντας μόνο μικρό μέρος του φυλλώματός του, αρκεί να εξασφαλίζεται η παραμονή του ριζώματος σε στραγγερό, μη κατακλυζόμενο από νερό έδαφος. Πρόκειται για φυτό εξαιρετικά προσαρμοσμένο στην παροδική ξηρασία, ενώ είναι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, ιδιαίτερα όταν προστατεύεται από τον έντονο μεσημεριανό ήλιο. Απεχθάνεται την έντονη, παρατεταμένη υγρασία, η οποία συνδέεται με την σήψη του ριζώματος και την εξασθένιση του φυτού. Φυτό με ελάχιστες καλλιεργητικές απαιτήσεις μετά την εγκατάστασή του, το οποίο μάλιστα σχηματίζει αργά αυξανόμενες συστάδες. Συνίσταται να χορηγείται λίπασμα χαμηλό σε άζωτο στα τέλη του χειμώνα και αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η εύρωστη ανάπτυξη των φυτών. Πολλαπλασιάζεται με διαχωρισμό των βολβιδίων που δημιουργούνται γύρω από το μητρικό φυτό, καθώς και από φρέσκους σπόρους, οι οποίοι θα πρέπει να σπαρθούν κατά τα τέλη του φθινοπώρου.

Χρήσεις

Αυτός ο ασυνήθιστος, ιδιαίτερα θεαματικός συγγενής των ιππέαστρων (αμαρυλλιδών) ξεχωρίζει για τα πανέμορφα, εξωτικής εμφάνισης απαστράπτοντα άνθη του, τα οποία έχουν έντονη κόκκινη απόχρωση με την οποία κοσμούν τον φθινοπωρινό κήπο. Συνίσταται ιδιαίτερα για τη μαζική του φύτευση σε μεγάλες ομάδες, καθώς και για τη χρήση του σε παρτέρια, μπορντούρες και άλλες ομαδικές φυτεύσεις. Εξαιρετική επιλογή και ως γλαστρόφυτο σε φωτεινά μπαλκόνια και βεράντες, όπου συχνά παρατηρείται πλουσιότερη άνθιση όταν αποφεύγεται η μεταφύτευσή του, ενώ τα άνθη μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ανθοδετική με εξαιρετικά αποτελέσματα. Τονίζεται πως όλα τα μέρη του φυτού είναι ιδιαίτερα τοξικά για τον άνθρωπο λόγω των αλκαλοειδών που περιέχουν.