Macrozamia moorei

Οικογένεια: Zamiaceae

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα πολυετές είδος κυκαδόφυτου το οποίο προέρχεται από το Queensland της Αυστραλίας, όπου φύεται σε σκληρόφυλλα δάση σε πετρώδεις, επικλινείς τοποθεσίες. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γένους του, αποτελεί ένα φυτό που αναπτύσσεται με τη μορφή ενός εύρωστου ρόδακα φύλλων που στηρίζεται σε ισχυρή, διογκωμένη ξυλώδη βάση. Αποκτά μονοστέλεχη ανάπτυξη ύψους 3 έως 4 m και ανοίγματος φύλλων έως  5 m, αποτελούμενη από ισχυρό, παχύ βλαστό διαμέτρου 60 έως 80 cm που φέρει πολυάριθμα άκαμπτα και ακανθώδη κατάφυλλα, καθώς και 50 έως 150 σύνθετα φύλλα μήκους 1 έως 2,5 m και πλάτους 45 cm, αρχικά όρθια και στην συνέχεια έντονα αψιδωτά έως κρεμοκλαδή, τα οποία αποτελούνται από 150 έως 250 ζεύγη σχεδόν γραμμικών φυλλαρίων με έντονο πράσινο έως γλαυκοπράσινο χρώμα και σκληρή υφή, τα οποία φέρονται σε μακρύ, ακανθωτό και τριχωτό στη βάση του μίσχο (ραχίδα). Το δίοικο αυτό είδος παράγει κώνους, οι οποίοι είναι επιμήκεις-κυλινδρικοί, μήκους 45 έως 85 cm και φέρονται όρθια σε ομάδες των 1 έως 3 στην κορυφή των ροδάκων, με τους θηλυκούς να είναι μεγαλύτεροι από τους αρσενικούς, πλάτους 15 έως 20 cm και 8 cm αντίστοιχα. Οι σπόροι είναι ωοειδείς, μήκους 4 έως 6 cm και πλάτους 20 έως 30 cm, φέροντας σαρκώδη επικάλυψη ζωηρού έως σκούρου κόκκινου χρώματος.

Καλλιέργεια

Πρόκειται για ένα υποτροπικό είδος, το οποίο παρουσιάζει μέτριας ταχύτητας ανάπτυξης, ιδιαίτερα σκληρό, ανθεκτικό, ευπροσάρμοστο και εύκολο στην καλλιέργειά του. Προτιμά προσήλιες ή ημισκιερές θέσεις φύτευσης, αναπτυσσόμενο καλύτερα στις δεύτερες, καθώς σε συνθήκες έντονης ηλιοφάνειας απαιτεί σχετικά συχνή καλοκαιρινή άρδευση. Προσαρμόζεται σε μεγάλο εύρος εδαφών, προτιμώντας ωστόσο αυτά που είναι εξαιρετικά στραγγερά, σχετικά υγρά, πλούσια και βαθιά. Πρόκειται για το πιο ψυχροανθεκτικό είδος του γένους του, αντέχοντας σε θερμοκρασίες κάτω των - 8 °C με μηδαμινή απώλεια φυλλώματος, ιδιαίτερα σε σχετικά ξηρές συνθήκες. Ως εκ τούτου, προτείνεται για καλλιέργεια σε εξωτερικό χώρο στις περισσότερες περιοχές της νότιας Ελλάδας. Οι κώνοι αρχίζουν να παράγονται μετά από αρκετά χρόνια καλλιέργειας, ενώ για την παραγωγή σπόρων απαιτούνται αρσενικά και θηλυκά φυτά. Αναπαράγεται αποκλειστικά με σπόρους.

Χρήσεις

Αυτός ο εξαιρετικά θεαματικός τσίκας, ο οποίος αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πιο εντυπωσιακό είδος του γένους του, είναι ένα εξαιρετικά γοητευτικής εμφάνισης φυτό, το οποίο διακρίνεται για την ζωηρή, ιδιαίτερα ευμεγεθή ροδακοειδή του ανάπτυξη, το έντονα αψιδωτό, σχεδόν κρεμοκλαδές φύλλωμα και το έντονο γλαυκοπράσινο χρώμα των φυλλαρίων του. Προτείνεται ιδιαίτερα για μεμονωμένη ή σε μικρές ομάδες φύτευση ως σημείο ενδιαφέροντος πέριξ χλοοταπήτων ή άλλων χαμηλών φυτεύσεων, ως μέρος μεικτών φυτοσυνθέσεων με τροπικό χαρακτήρα ή ακόμα και ως ασυνήθιστο γλαστρόφυτο σε φωτεινές βεράντες και μπαλκόνια, όπου θα πρέπει να τοποθετείται σε πολύ μεγάλου όγκου φυτοπεριέκτες. Όλα τα μέρη του φυτού, και ιδίως οι σπόροι, περιέχουν τοξικές ενώσεις, επομένως η κατανάλωσή τους θα πρέπει να αποφεύγεται.