Χαρακτηριστικά | |
Ύψος | 15 cm |
Πλάτος | 150 cm |
Ανθοφορία | Απρίλιο - Μάϊο - Ιούνιο - Ιούλιο |
Χρώμα | Ροζ |
Ζώνη καλλιέργειας | 4-5-6-7-8-9 |
Φως | Ήλιος |
Νερό | Πολύ |
Ελάχιστη θερμοκρασία | - 35 °C |
Έδαφος | Πηλώδες |
Nymphaea 'Lilypons'
Περιγραφή
Πρόκειται για μία σύγχρονη ποικιλία νούφαρου που δημιουργήθηκε από τον υβριδιστή Slocum το 1993. Είναι ένα βυθισμένο, επιπλέον υδρόβιο φυτό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το φυτό αναπτύσσεται από κονδυλώδες, έρπον ρίζωμα το οποίο είναι στερεωμένο στον πυθμένα και συγκρατείται με τη βοήθεια των ριζών του. Από το ρίζωμα εκφύονται πολυάριθμοι μακριοί, ευλύγιστοι μίσχοι που επιπλέουν χάρη στον αέρα που περιέχουν στο εσωτερικό τους, καταλήγοντας σε αρκετά μεγάλα (διαμέτρου έως 20 cm) επιπλέοντα φύλλα ωοειδούς-καρδιοειδούς σχήματος και στιλπνής υφής, τα οποία έχουν σκούρο πράσινο χρώμα και ερυθρωπές κάτω επιφάνειες, δημιουργώντας ελεύθερους ρόδακες διαμέτρου 1 έως 1,5 m. Τα εξαιρετικά όμορφα άνθη, τα οποία επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού, ανοίγοντας τις πρωινές ώρες, εμφανίζονται σε συνεχόμενα κύματα ανθοφορίας από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο. Έχουν αρχικά κωδωνοειδές και στη συνέχεια σφαιρικό σχήμα, διάμετρο 14 cm και αποτελούνται από έως και 100 πέταλα πλούσιου έως παστέλ ροζ χρώματος και μήκους 5 cm που περιβάλλουν πολυάριθμους στήμονες με χρυσοκίτρινο χρώμα, ενώ η στεφάνη περιβάλλεται από 4 πράσινα σέπαλα.
Καλλιέργεια
Αποτελεί ποικιλία με σχετικά μεγάλο ρυθμό ανάπτυξης, η οποία είναι αρκετά ανθεκτική και εύκολη στην καλλιέργειά της. Πρόκειται για ένα υποχρεωτικά υδρόβιο φυτό, το οποίο θα πρέπει να στερεώνεται στον πυθμένα υδάτινων σωμάτων ή να βυθίζεται σε κατάλληλους περιέκτες για υδρόβια φυτά. Προτιμάει προσήλιες θέσεις, καθώς και την εγκατάστασή του σε πλούσια, πηλώδη εδάφη ή πυθμένες λιμνών. Προτείνεται να χρησιμοποιούνται κατάλληλα φυτοδοχεία υδρόβιων φυτών για την εγκατάστασή του, διευκολύνοντας την εγκατάσταση και την φροντίδα του, τα οποία θα πρέπει να βυθίζονται σε βάθος 45 έως 100 cm κάτω από την επιφάνεια του νερού, ανάλογα με το μέγεθος του φυτού. Όπως και τα υπόλοιπα εύκρατα είδη νούφαρων, είναι ανθεκτικό σε περιοχές με ψυχρούς χειμώνες, όπου κατά τον χειμερινό του λήθαργο αντέχει σε ελάχιστη θερμοκρασία έως - 35 °C. Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, ο ρυθμός ανάπτυξής του μειώνεται, ενώ υπό την επίδραση χαμηλών θερμοκρασιών, το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέοντων φύλλων νεκρώνεται, με το φυτό να παράγει μικρά, βυθισμένα φύλλα καφέ χρώματος και αδρής υφής (χειμερινά φύλλα). Υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες οδηγούν στην επιβράδυνση της ανάπτυξης του φυτού και στην παραγωγή πιο ανοιχτόχρωμων, συχνά χλωρωτικών και υδαρών βλαστών και φύλλων, με το βέλτιστο εύρος να κυμαίνεται μεταξύ των 15 και των 25 °C. Όταν καλλιεργείται σε υδατοπεριέκτες ή σε τεχνητά υδάτινα σώματα, θα πρέπει να λιπαίνεται τακτικά με λίπασμα ειδικό για υδροχαρή φυτά. Αναφέρεται πως το είδος αυτό μπορεί να επιβιώσει ακόμα και σε πλήρη, παροδική ξήρανση του υδάτινου σώματος στο οποίο φύεται, όμως η καταπόνηση αυτή θα πρέπει να αποφεύγεται κατά την καλλιέργειά του. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα με διαίρεση των ριζωμάτων κάθε 2 έως 3 χρόνια, χάρη στην φυσική επέκταση των οποίων σχηματίζει εκτεταμένες αποικίες στις κατάλληλες συνθήκες.
Χρήσεις
Μια εξαιρετικά θεαματική ποικιλία νούφαρου, της οποίας τα υπερμεγέθη διπλά άνθη θυμίζουν χρυσάνθεμα και εμφανίζονται σε πλούσιους ροζ τόνους. Προτείνεται ιδιαίτερα για τη φύτευσή της σε φυσικά ή τεχνητά υδάτινα σώματα όπως λίμνες, στέρνες, γούρνες, δεξαμενές και άλλα, όπου συστήνεται να φυτεύεται σε θέσεις με βάθος μεγαλύτερο των 40 cm, με την καλύτερη ανάπτυξη να παρατηρείται σε λίμνες, αναδεικνυόμενη ιδιαίτερα κοντά σε φυτά με ανοιχτόχρωμα φύλλα ή/και άνθη, ενώ τα άνθη του μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ανθοδετική. Αναφέρεται πως τα βυθισμένα στελέχη και φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως κρυψώνα και αποθετήριο αυγών για διάφορα είδη ψαριών, ενώ τα άνθη είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για έντομα-επικονιαστές όπως σκαθάρια και μέλισσες. Με την ανάπτυξή του συμβάλει στην σκίαση και την οξυγόνωση του υδάτινου σώματος στο οποίο αναπτύσσεται, αποτρέποντας την ανάπτυξη αλγών και υποξικών συνθηκών αντίστοιχα.